W Dōjō TAKE obowiązuje etykieta, która pomoże wam odnaleźć się grupie i poruszać po sali:
- Wejście do dōjō – przekraczamy próg lewą nogą, a następnie kłaniamy się w stronę kamizy (miejsce za prowadzącym, wyznaczone kaligrafią TSKSR). Wychodząc z dōjō najpierw kłaniamy się w stronę kamizyGłówne, honorowe miejsce w dōjō, przy którym znajdują się: nauczyciel, wywieszka z nazwą szkoły oraz – w niektórych dōjō – mały ołtarzyk. Więcej, a następnie przekraczamy próg prawą nogą.
- Miejsce na zbiórce – stajemy w rzędzie frontem do kamizyGłówne, honorowe miejsce w dōjō, przy którym znajdują się: nauczyciel, wywieszka z nazwą szkoły oraz – w niektórych dōjō – mały ołtarzyk. Więcej. Najbardziej po prawej stronie staje dōjō-chōDosłownie oznacza “głowę dōjō”. Osoba odpowiedzialna za administrację w dōjō. Więcej (w przypadku nieobecności, najbardziej zaawansowana osoba w grupie). Następnie stajemy w kolejności stopni /stażu / ubioru. Siadamy w seizaTradycyjny sposób siedzenia stosowany w Japonii w pomieszczeniach z matami. W pozycji tej tułów jest wyprostowany, pośladki oparte na piętach, kolana zgięte, stopy obciągnięte, zaś wierzch stopy i frontalna część łydki tworzą powierzchnię styczną z podłożem. Więcej w równej linii i kładziemy miecz / bokkenDrewniany miecz do ćwiczeń, zwykle o kształcie katany, rzadziej wakizashi lub tantō. Więcej ostrzem do siebie tak, aby kashiraZaślepka, zakończenie (często ozdobne) rękojeści (tsuka), czyli głowicy japońskich mieczy: (katany, wakizashi, tantō) w postaci metalowej lub kościanej nakładki lub grzybka. Więcej (zakończenie rękojeści) nie wystawała przed kolana.
- Ukłony – wchodząc do dōjō, prosimy o dobry trening, wychodząc, dziękujemy za niego. Na zbiórce kłaniamy się do siebie, okazując sobie wzajemny szacunek. Zaczynając trening z partnerem, prosimy o dobrą naukę, kończąc, dziękujemy za nią.
- Spóźnienia – przychodzimy na zajęcia punktualnie. Jeśli przychodzimy spóźnieni w czasie trwania zbiórki – nie wchodzimy na salę, lecz czekamy pod drzwiami. Jeśli wejdziemy w czasie rozgrzewki lub treningu – wchodzimy na salę, siadamy w seizaTradycyjny sposób siedzenia stosowany w Japonii w pomieszczeniach z matami. W pozycji tej tułów jest wyprostowany, pośladki oparte na piętach, kolana zgięte, stopy obciągnięte, zaś wierzch stopy i frontalna część łydki tworzą powierzchnię styczną z podłożem. Więcej przy ścianie blisko drzwi, wykonujemy reishikiZespół czynności mających na celu wyrażenie szacunku dla innych osób – także etykieta. Więcej i czekamy aż osoba prowadząca udzieli pozwolenia na dołączenie do grupy lub udzieli innych wskazówek.
- Program nauczania – o tym jakie kata wykonujemy i którego się uczymy, decyduje osoba prowadząca trening.
- Praktyka – powinna być pozbawiona współzawodnictwa. Ćwiczymy siebie, aby pomagać innym.
- Nauczanie – nauczać Katori (w tym udzielać pouczeń, pokazów) można jedynie za zgodą swojego nauczyciela.
- Ubiór – odpowiednim strojem są białe długie spodnie, biały pas obiPas służący do przepasywania tradycyjnych japońskich kimon, yukat i keikogi, zarówno męskich (ok. 10 cm) jak i damskich (ok. 30 cm). Więcej oraz granatowe / indygo keikogiGórna część ubrania treningowego wykonana tradycyjnie z gęsto plecionej bawełny. Więcej z monTakże kamon, monshō lub mondokoro. Symbol identyfikujący klan lub rodzinę, często stosowany jako naszywka na ubraniu. Więcej Take na plecach. Osoby zaawansowane mogą nosić granatową / indygo hakamęSpodnie będące częścią tradycyjnego stroju japońskiego. Pierwotnie noszone były jedynie przez mężczyzn, lecz w czasach dzisiejszych zakładają je również kobiety. Stosowane są w także w japońskich sztukach walki. Więcej. Osoby zaawansowane posiadające stopień mistrzowski mogą nosić czarny pas.
- Broń – na zajęciach używamy broni treningowej (bokkenDrewniany miecz do ćwiczeń, zwykle o kształcie katany, rzadziej wakizashi lub tantō. Więcej, bōKij o długości około 1,82 m (6 shaku) i średnicy około 3 cm (1 sun), wykonany z jednego kawałka drewna (zazwyczaj dębu lub buku), służący do walki po złamaniu się końcówki włóczni yari lub naginaty Więcej, naginata, yari, kodachi), utrzymanej w dobrym stanie i wykonanej z naturalnego drewna (nie malowanej na czarno). Nieużywaną broń odkładamy w odpowiednim miejscu.
- Pojedynki – w dōjō obowiązuje całkowity zakaz pojedynkowania się.